De Verenigde Naties hebben 2022 uitgeroepen tot Internationaal Jaar van het Glas.Cooper Hewitt viert deze gelegenheid met een jaarlange reeks posts gericht op het medium glas en museumconservering.
Dit bericht richt zich op twee verschillende technologieën die worden gebruikt om glazen tafelgerei te vormen en te versieren: gesneden versus geperst glas.De beker is gemaakt van geperst glas, terwijl de kom uitgesneden is om het sprankelende oppervlak te creëren.Hoewel beide items transparant en rijkelijk versierd zijn, zouden de vervaardiging en de kosten aanzienlijk hebben verschild.In het begin van de 19e eeuw, toen de kom op voet werd gemaakt, zorgden de kosten en het vakmanschap die nodig waren om zo'n sierlijk stuk te vervaardigen ervoor dat het niet algemeen betaalbaar was.Bekwame glasarbeiders creëerden het geometrische oppervlak door het glas te snijden - een tijdintensief proces.Eerst blies een glasmaker het blanco stuk: de onversierde glasvorm.Het stuk werd vervolgens overgedragen aan een ambachtsman die het patroon ontwierp dat in het glas moest worden gesneden.Het ontwerp werd geschetst voordat het stuk werd overgedragen aan een ruwer, die het glas sneed met metalen of stenen roterende wielen bedekt met schuurpasta om het gewenste patroon te verkrijgen.Ten slotte heeft een polijstmachine het stuk afgewerkt, waardoor de schitterende glans verzekerd is.
De beker werd daarentegen niet uitgesneden maar in een mal gedrukt om het swag- en kwastjespatroon te creëren, dat in de volksmond bekend werd als de Lincoln Drape (het ontwerp, gemaakt na de dood van president Abraham Lincoln, deed vermoedelijk denken aan de gordijnen die zijn kist versierden). en lijkwagen).De geperste techniek werd in 1826 in de Verenigde Staten gepatenteerd en zorgde voor een ware revolutie in de glasproductie.Geperst glas wordt geproduceerd door gesmolten glas in een mal te gieten en vervolgens een machine te gebruiken om het materiaal in de vorm te duwen of te drukken.Op deze manier gemaakte stukken zijn gemakkelijk te herkennen aan het gladde binnenoppervlak van hun vaten (aangezien de mal alleen het buitenste glasoppervlak raakt) en koude plekken, dit zijn kleine rimpelingen die ontstaan wanneer het hete glas in de koude metalen mal wordt gedrukt.Om koude plekken in vroeggeperste stukken te maskeren, werden vaak kanten patroonontwerpen gebruikt om de achtergrond te versieren.Naarmate deze perstechniek steeds populairder werd, ontwikkelden glasfabrikanten nieuwe glasformuleringen om beter aan te sluiten bij de eisen van het proces.
De efficiëntie waarmee persglas werd vervaardigd, had zowel invloed op de markt voor glaswerk, als op het soort voedsel dat mensen consumeerden en hoe deze voedingsmiddelen werden gepresenteerd.Zo werden zoutvaatjes (kleine schaaltjes voor het serveren van zout aan de eettafel) steeds populairder, evenals vazen van bleekselderij.Selderij werd zeer gewaardeerd aan de tafel van een rijke Victoriaanse familie.Sierlijk glaswerk bleef een statussymbool, maar persglas bood een meer betaalbare, toegankelijke manier om een stijlvol huishouden te creëren voor een breder scala aan consumenten.De glasindustrie in de Verenigde Staten bloeide in de loop van de late 19e eeuw, als gevolg van productie-innovaties die in grote mate hebben bijgedragen aan de bredere beschikbaarheid en de geschiedenis van decoratief functioneel glaswerk.Net als andere gespecialiseerde productietechnieken is persglas zeer gewild bij verzamelaars van historisch glas.
Posttijd: 20 september 2022
